6 сент. 2017 г.

էտ

Ուր է իմ զբաղմունքը , իմ սիրած զբաղմունքը, մոտս եկող ու չգնացող զբաղմունքը, ուր է, ու խի ստեղ չի, որ չթողի քեզ մոտ գալ, իսկ դու եկել ու տեղավորվել ես երակներիս արանքում ու խեղդում ես ինձ քո թոքերում, ես երևի չկամ …չկամ, ուրեմն դու էլ չկաս, եթե չկաս ուրեմն արժի և ոչինչ չգրել, թողնեմ համակարգչի տառերն ու գնամ մի կողմ, որովհետև ես գրում էի քո մասին  …. չէ ես քո թևերի ծանրություն եմ զգում իմ մարմնի վրա, ուղղակի ես քո թեևերի մեջ եմ ու դու օրորում ես ինձ, որ ինչ: Խի ես կանչեցի քեզ, ես` երբևէ մենակս. որ գաս ծանրացնես կոպերս , ու որ ուժ տամ կոպերս բարձրացնելու համար ու նորից չզգամ` ոչ մոտեցող աշունը, ոչ էլ վաղվա գործս:
Ոչինչ, անսահման ոչինչ, դու զգացե՞լ ես  դա, ես կանչել եմ քեզ ուղղակի դա զգալու համար:Լսեք ինձ ուրիշներ, եկեք իմ մոտ ու ինձ հանեք նրա սենյակից, տվեք իմ ուզածն ինձ ու փակենք մի սենյակում, պաստառի վրա գրեք նրա անունը ու խաչ քաշեք: Դու ես արվեստը թե արվեսնտն է հնարել քեզ, որ ապահովի իր շարունակությունը, ես մոլորյալ եմ, իսկ դու իլուզիա, ով իր լույսով բռնեց ինձ, դու վերցրիր ինձնից սերը, կարոտը, ուրախությունը, կարիքը, նպատակը ու տեղավորեցիր ինձ  թմրության զրոյի մեջ` անվերջ պտտվելու ու մարմինս խփելու զրոյի պատերին:       Ես իջնում ես զրոյի փոսի միջով, անվերջ, անվերջ, մշուշ է, ամպ ու տևողություն: Ես դանդաղ սկսում եմ ընկալել դա:
խզբզող`նարէկ

Комментариев нет:

Отправить комментарий